Κρατήστε το κουνελάκι από το κεφάλι, κουνίστε το χέρι σας και θα αρχίσει να κουνιέται.
Εκτυπώνουμε το πατρόν και στο σημείο που είναι οι τελείες ανοίγουμε τρύπες. Στερεώνουμε με ειδικές πινέζες και έτοιμο το κουνιστό κουνελάκι.
Καλή διασκέδαση ! !
Εκτυπώνουμε το πατρόν και στο σημείο που είναι οι τελείες ανοίγουμε τρύπες. Στερεώνουμε με ειδικές πινέζες και έτοιμο το κουνιστό κουνελάκι.
Καλή διασκέδαση ! !
Χθες το βράδυ, εκεί που μόλις είχα ξαπλώσει στο κρεβάτι… «τσουπ», να ‘σου η φίλη μου η Νέλλη Κουνέλι, βρέθηκε μ’ έναν πήδο στο παράθυρό μου. «Βρε, καλώς το κορίτσι», της λέω, «πώς τέτοια ώρα από ΄δω»;
«Παραμυθούλη μου», μου απαντάει εκείνη, «ήρθα να σ’ ευχαριστήσω για την ιδέα σου και τις οδηγίες που μου έδωσες προχτές πριν πάω για δουλειά».
Πράγματι, πριν λίγες μέρες, η φίλη μου η Νέλλη Κουνέλη, αποφάσισε να κάνει κάποια δουλειά τις μέρες του Πάσχα, για να βγάλει κάνα ευρώ παραπάνω και να κάνει δώρα στους φίλους της και στα παιδάκια της, χωρίς να χρειαστεί να ζητάει από τον άντρα της, τον γνωστό καθηγητή Καροτολογίας, Παντελή Κουνέλη.
Πάνω που έπαιρνε την απόφαση ποτίζοντας τα λουλούδια της, να ‘σου κι εγώ που βγαίνω στο παράθυρό μου και της φωνάζω, «καλημέρα Νέλλη».
Πάνω που έπαιρνε την απόφαση ποτίζοντας τα λουλούδια της, να ‘σου κι εγώ που βγαίνω στο παράθυρό μου και της φωνάζω, «καλημέρα Νέλλη».
«Γεια σου, Παραμυθά», μου απαντάει κάπως αφηρημένα.
«Τι έχεις, σκεφτική σε βλέπω».
«Να, αποφάσισα να κάνω κάτι μόνη μου για να βγάλω μερικά χρήματα, αλλά δεν ξέρω τι να κάνω;»
«Πασχαλιάτικα και δεν ξέρεις τι να κάνεις»;
«Τι να κάνω, Παραμυθά μου»;
«Να τυλίξεις σε χρωματιστά χαρτάκια πολλά μικρά σοκολατένια αβγά, να τα βάλεις σε ένα καλάθι, να ντυθείς πασχαλιάτικο κουνελάκι και να τα πουλάς στην Παιδική Χαρά της γειτονιάς».
«Και λες να τα καταφέρω», με ρώτησε γεμάτη αμφιβολία.
«Αααα, τι κουνέλα είσαι; Πώς λένε οι άνθρωποι, “γεννάει σαν κουνέλα”; Ε, κι εσύ, να βάλεις το μυαλό σου να γεννάει πάντα πολλές θετικές σκέψεις όπως γεννάς πολλά παιδιά κι όλα θα πάνε καλά».
«Χα, χα, χα…», γέλασε η Νέλλη που ήταν κουνέλι με χιούμορ, «σωστός! Αλλά λες να τους πείσω να αγοράζουν από μένα, κι όχι από το σούπερ μάρκετ»;
«Μα υπάρχει τίποτα καλύτερο από το ν’ αγοράζεις σοκολατένια αβγουλάκια, από ένα κουνελάκι του Πάσχα; Και μην κάθεσαι εκεί ακίνητη, να τους μιλάς, να έχεις μια καλή κουβέντα για τον καθένα. Μην ξεχνάς ότι οι καλές κουβέντες είναι πάντα γλυκές σαν σοκολατένια αβγά του Πάσχα».
«Καλή ιδέα, μ’ έπεισες», είπε η Νέλλη Κουνέλη, «πάω τρέχοντας, γιατί δεν μείνανε και πολλές ημέρες».
«Στάσου», της φώναξα. «Μου επιτρέπεις να σου πω τη γνώμη μου για κάτι»;
«Και βέβαια», απάντησε η Νέλλη.
«Να μην βάλεις όλα τ’ αβγά σου σ’ ένα καλάθι. Από κάτι τέτοιες περιπτώσεις βγήκε το γνωμικό, “μη βάζεις ποτέ όλα τ’ αυγά σου σ’ ένα καλάθι”. Οι άνθρωποι εννοούνε να μην στηρίζεσαι ποτέ σε ένα πράγμα ή σ’ έναν άνθρωπο, αλλά στην περίπτωσή σου είναι κυριολεκτικό».
«Ευχαριστώ, Παραμυθούλη μου», φώναξε η Νέλλη Κουνέλη κι έφυγε τρέχοντας.
Και νάτη τώρα στο παράθυρό μου…
«Λοιπόν, τι έγινε; Πώς πήγες», τη ρωτάω.
«Καταπληκτικά! Όλες οι συμβουλές σου έπιασαν τόπο».
«Μα εγώ δεν σου έδωσα συμβουλές, τη γνώμη μου σου είπα», διαμαρτυρήθηκα.
«Καλά, καλά… Πες τες όπως θες. Άκου, λοιπόν τι έγινε:Στην αρχή, μόλις μπήκα στην Παιδική Χαρά, δεν μου έδινε κανείς σημασία κι άρχισα να απογοητεύομαι. Τότε θυμήθηκα που μου είπες να κάνω θετικές σκέψεις και το μυαλό μου άρχισε να γεννάει θετικές σκέψεις σαν κουνέλα - χα, χα, χα, τι “σαν”, αφού είμαι! Χαμογελούσα κι ένοιωθα σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά. Και τότε θυμήθηκα και το άλλο που μου είπες, να λέω καλές κουβέντες. Κι άρχισα να μιλάω στις μαμάδες και τα παιδάκια γλυκά - γλυκά, κι έτσι άρχισαν να μου αγοράζουν τα σοκολατένια αβγουλάκια μου. Αλλά εκεί που σε θυμήθηκα πιο πολύ, ήταν όταν ένα παιδάκι ήρθε κι έπεσε πάνω μου τρέχοντας και μου αναποδογύρισε το καλάθι με τα αβγουλάκια, που τα τσαλαπάτησαν τα άλλα παιδάκια που έτρεχαν πίσω του για να το πιάσουν. Κι έτσι, όχι μόνο μου πλήρωσε η μαμά του παιδιού όλα τα αβγουλάκια που τσαλαπατήθηκαν, αλλά είχα μοιράσει ένα σωρό ακόμα σε άλλα δύο καλάθια, όπως μου είπες, που τα ξεπούλησα κι αυτά.Αχ, είμαι πολύ χαρούμενη Παραμυθούλη μου!…»
«Κι εγώ είμαι χαρούμενος που σ’ έχω φίλη μου Νέλλη!»
«Εσύ γιατί;» με ρώτησε απορημένη.
«Γιατίιιιι…», άρχισα να της λέω αργά χαμογελώντας, «δεν έχεις ακούσει που λένε ότι όλοι χρειάζονται κάποιον φίλο που να είναι όλος αυτιά; Κι εσύ από αυτιά!…».
Και σκάσαμε κι οι δυο μας στα γέλια, γιατί όπως σας είπα, η φίλη μου η Νέλλη Κουνέλη έχει πολύ χιούμορ, και το χιούμορ είναι σαν τη ζώνη ασφαλείας στο αυτοκίνητο:
2 σχόλια:
Απίθανο!! Και το κουνελάκι και το παραμυθάκι!!
Ο Νίκος Πιλάβιος, (φίλος στο facebook)είναι από τους καλύτερους παραμυθάδες!!
Φιλάκια Βικάκι μου:)
Ελενα
Πραγματικά είναι καταπληκτικός !Οταν ήμουν μικρή τον παρακολουθούσα
Facebook ακούω πρέπει να σε βρω και εκεί
Καλό απόγευμα
Δημοσίευση σχολίου